کمند گیسو

گریه هام از سر شوق است

کمند گیسوی من در فراغت دیده گریان میشود

کمند گیسوی من در فراغت لب حیران میشود

کمند گیسوی من در فراغت دست لرزان می شود

کمند گیسوی من در فراغت پای لنگان میشود

کمند گیسوی من قلب اهسته اهسته و آروم همچون کجاوه لخت و عریان میرود

درد من درد کمی نیست

پرستوی زندگی چلچله زندگیم تو بورو سفر سلامت

من به امید دیدار رویت اینجا مینشینم

نه چیزی می نوشم نه میخورم تا بیایی و با لبانت سیرابم کنی

خنده هات لعل لب شوراست نمی دانی تو

گریه هام از سر شوق است نمی دانی تو

چند روز سفر زنده کند روحت را

سخت است ولی زنده شوی شاد ترم