دوروغ مصلحتی

گاهی وقتا برای حفظ ظاهر باید دوروغ بگی و لبخند ژوکند بزنی تا تو جمع کسی نفهمه تنهایی تو اون جمع وقتی کسی حواسش نیست یه لحظه نقابت کنار میره و غم تو چشات موج میزنه دلت میخواد اشک بریزی ولی نمیتونی بعد شام بهونه کار فوری از جمع میزنی بیرون تو بارون قدم میزنی صورتت خیس میشه چشات بارونی میشن و بارون میشوره قطره شور روی گونه هارو بعد به خودت میای میگی چته تو محکومی محکوم به تنهایی 

ای کاش ...

بالاتر از تاریکی...